Onlangs heeft Maarten van Rossum onverwacht zijn 77-jarige zus May moeten verliezen. Sis viel in haar huis en kwam enkele dagen later te 0verlijden in het ziekenhuis.
‘Ik heb mooi afscheid van mijn zus kunnen nemen, wij waren daar heel tevreden mee’, vertelt Maarten in gesprek met Story na de uitvaart.
‘Het was een mooie plechtigheid.’ Gelukkig heeft Maarten ontzettend veel fijne herinneringen die hij kan koesteren.
‘Ze was de persoon die ik het langst gekend heb. Mijn zus was mij zeer dierbaar. Er wordt van een afscheid gesproken, maar dat is onzin.
In je hoofd neem je geen afscheid. Sis zit in mijn geheugen gebeiteld. Dat blijft zo, tot mijn geheugen ermee stopt.’
Het plotselinge afscheid is moeilijk en Maarten is dan ook ontzettend verdrietig. ‘Ik heb geen vrede met haar dood. Ik had het veel leuker gevonden als ze nog een paar jaar had geleefd.
Haar gezondheid was niet best, maar in principe kon het. Ze is ongelukkig ten val gekomen, het was een ongeluk. Het zou gek zijn als ik daar vrede mee had. Op tv was niets te zien van Sis’ slechte gezondheid.
Daar word je geweldig in de watten gelegd. Ze halen je op, je rolstoel wordt geduwd. Zolang je hoofd goed is, en daar was bij mijn zus niets mis mee, kun je gewoon televisie ma
